ไม่เคยลืม...พระคุณ...ครูอาจารย์
ยังกราบกราน...ระลึก...ไม่ห่างหาย
ดุจพ่อแม่...คนที่สอง...ของเรือนกาย
สุกทุกข์ท้อ...แพ้พ่าย...ใจยังเตือน
ด้วยคำสอน...คำสั่ง...ที่ครูมอบ
เป็นสิ่งชอบ...ของใจ...ไม่ร้างเลื่อน
ยังประพฤติ...ปฏิบัติ...ไม่แชเชือน
หวังจะเหมือน..ดั่งครูู...ผู้แนวทาง
ขอกราบครู...ผู้สอน...ศิษย์ทั้งหลาย
ทั้งหญิงชาย...ขอให้...ไม่หม่นหมาง
ให้คุณพระ...คุ้มครอง...ไม่ปล่อยวาง
ทุกก้าวย่าง...ขอให้...ครููร่มเย็น
ครูเปรียบเหมือน..เรือจ้าง..ที่หมั่นสู้
เฝ้าแลดู..ลูกศิษย์..ให้ถึงฝั่ง
ศิษย์บางคน..ดื้อรั้น..ไม่เชื่อฟัง
ครูก็ยัง..ดึงรั้ง..ให้สิทธิ์ดี
ด้วยดวงใจ..อุทิศ..ไม่คิดหนี
ทนตรากตรำ..พร่ำบ่น..จนได้ดี
พานพุ่มนี้..ขอมอบ..ให้แด่ครู
เหมือนเรือจ้าง ลำน้อย ที่ลอยล่อง
คอยจดจ้อง รับเรา เข้าถึงฝั่ง
เรื่องมากมาย สอนเห็น เป็นจีรัง
เพียงคิดหวัง ให้เรา ก้าวทางดี
ด้วยเงินเดือน น้อยนิด ยังคิดสู้
มอบความรู้ ยิ่งใหญ่ ในศักดิ์ศรี
เรื่องยากง่าย หนักหนา ประดามี
ทางถูกชี้ ทางผิดห้าม ไม่ตามใจ
เหล่าลูกหลาน นักเรียน ที่เพียรสอน
ไม่เคยอ่อน ระอา ว่าเสียหาย
ใช้คำหวาน สอนเจ้า ให้เข้าใจ
เพื่อเติบใหญ่ เจ้าจะได้ ไปสู่ดี
จะแก้วแก่น แล่นตึง ทะลึ่งโลด
ครูไม่โกรธ ขับไล่ ให้อายหนี
เฝ้าพร่ำสอน ให้ทำ ย้ำความดี
อาจจะตี กันได้ ถ้าไม่จำ
หลายหมื่นพัน เรียนครบ จบศึกษา
ต่างก้าวหน้า ชั่วไม่ไปถลำ
เรือจ้างน้อย เคว้งคว้าง กลางลำนำ
ล่องลอยน้ำ รอคนใหม่ ให้ขึ้นมา
ถึงวันนี้ เรือบางลำ กลางน้ำใหญ่
หมดแรงไป รับเจ้า เข้าศึกษา
เรือผุกร่อน ตามวาร กาลเวลา
ทางเดินหน้า เรือน้อย คือ..ค่อยค่อยจม